“Dolarken gönlüme bir tatlı hüzün

Süsler hayalimi gül renkli yüzün

Seni sevmek bile yetmiyor bana

İçimde bir his var aşktan da üstün”

Kelimeler aciz kalırken sana olan sevgimi anlatmaya, sığınıyorum işte ben de her zamanki gibi şarkılara.

Onlarla avutuyorum sensiz kalan yanımı, onlarla sarıyorum yaralarımı, onlarla siliyorum gözyaşlarımı.

Dilimin ucuna gelip de söyleyemediklerimi söylüyorum onlarla, içime attıklarımı, yüreğime fısıldadıklarımı, karanlığa haykırdıklarımı…

Sancılarım birikirken derinlerde, bir göl olurken damlayanlarım, uzanıp da boş kalan ellerimin yasını sana onlarla anlattım.

Bitmeyen yolların, sensiz geçmeyen dakikaların, dudağı acıyla kıvrılmış mutlulukların, senleyken bile kimsesizliği yaşamanın yanık nağmeleriydi onlar.

Kayboluşlarımdan kendime dönüşlerimdi çaresizce, boynu bükük, kırılgan ve yorgun…

Uykusuz geçirdiğim gecelerin hıçkırıklarıydı.

Yalnızlığın sınırlarımı zorlayışıydı.

Düşüp düşüp kalkışlarımdı sevgilim…

“Gözlerim doymuyor seni görmeye

Bir ömür yeter mi seni sevmeye

Kapadım kalbimi sensiz her şeye

İçimde bir his var aşktan da üstün”